SEYAHAT GÜNLÜĞÜM

Bir seyahat rehberi içinde giden yolcu olarak olması gerekenden epey daha hoşbaht bir yolcuyum.

- Neden mi?

Çünkü sadece seyrederken bile bir gün kendi ruhumun gezgini olma imgesini düşlüyorum ve suratımda beliren tarifsiz gülümsemenin bana verdiği paha biçilmez ongunluk için bunu yapmam gerektiği hususunda kendime verilmiş bir sözüm olduğuna inanıyorum. Seyahatlerimde epey gökçe olan bir sema'da onca şavk ve mavilik içindeyken bile Kamer'in kendini nasıl gösterdiğine dair bir fikriniz olmalı bu yaşamda. Buğday tarlasından geçerken ki dikme fidyelerin boyut almış ölçülerini görmeniz lazım, sıra sıra dizilen ağaçlara bakarken bile insanı rahatlatan gölgesini mesela.. Hani şu hayalini kurduğumuz mutlu egzotik adalar gibi.

- Bu kadar sana layık olmayan insan varken bile çok güzelsin doğa.

İnsanların çoğu tabiatın rüyamsı görüntülerinden, o harikulade manzaralardan pek etkilenmezler. Ben onlara, rüyaların içinde rüyayı görmeyenler, “Donuklar” derim. Böyle olmadığım için kendimi şanslı sayıyorum. Körlerin dünyasında gözü fal taşı gibi açık olmak ne güzel!..

Keşke bütün dünya bir Amazon Ormanı’na dönüşse; rengârenk kanatlarıyla uçan papağanlar, o harikulade kuşları görsek çevremizde ve neşeyle dolaşan sincapları ve buz gibi akan pınarlarda yüzümüzü yıkasak ve ılık sağanak yağmurların altında Gene Kelly’in filmi “Singing in the Rain”deki gibi sırılsıklam olsak. Orman sisleri içinde bir hayal âlemi oluşsa… Bunlar mümkündür… Her şey mümkündü…

Bence doğa, hassas ruhların ve yüksek zihinlerin gizlenme yeridir! Hüzünlü anlarda tabiatın kucağında ağlamak kadar ferahlatıcı bir şey yoktur. Bu sebeple Arada zor da olsa çadırını al ve kampa git! Şehirlerde ölüyorsun! Binlerce yıldız, yüzlerce kuş, onlarca çiçek iyileştirmek için seni bekliyorlar!

Dünyanın bütün çirkinlikleri en iyi şekilde doğanın güzelliğinde unutulur!